Sabtu, 11 Juli 2009

Tendangan Jitu

HARI minggu semalam buhan Ongol main futsal wadah Haji Untat, maklum permainan futsal ne jadi kegemaran buhan Kampung Liur. Acil Jablay nang tuha gin umpat-umpatan jua sidin, tapi sidin ne kada umpat main futsal paan tapi bejualan minum dan makanan.
Grup nang main semalam to grup Ongol bertanding lawan grupnya Anang Gabau. “Hari ini ne walai, kita begabuk,” ujar Anang Gabau mantap banar bepander. “Okey, no problem,” sahut Ongol pina musti banar dengan bahasa inggrisnya. “Pasti kalah grup buhan ikam to walai, kecil ja, kedida apa-apanya pang lawan buhan kami,” ujar Anang Gabau beagak banar.
Handap kisah, rupanya nang bepander beagak tadi, sekalinya penjaga gawang, maka lihai banar pang Anang Gabau ne menangkap bola. “Hebat kawal ne, belajar dimana wal,” kuriak Dangdut. “Belajar dihutan, menyambut nyiur gugur tiap subuh,” sahut Anang Gabau sambil menawak bola kekawannya nang bengaran Utuh Kalubut
Rahatan mehirit bola, bedapat Ongol. “Ayo ikam, handak kemana,” ujar Ongol mehadang Utuh Kalubut. Rupanya Utuh Kalubut ne gugup mehirit bola kada berapa menit dapat diambil Ongol. “Tedangam Ngol,” kuriak Acil Jablay membari semangat sambil komat-kamit muntung sidin sekalinya lagi menginang.
Nah, rahatan posisinya pas diparak gawang ampun Anang Gabau, pina behimat banar Ongol ne menendang sampai tekipai sepatu futsal maklum longgar dibatis. “Ciaaaat,” kuriak Ongol nang orang main silat ja. Bola meluncur deras banar sampai kada melihat Anang Gabau, sekalinya tedangar suara. “Akaaaiyah,” kuriak Anang Gabau.
Sekalinya tendangan Ongol takena burung Anang Gabau, apada tejungkang inya ne, maka pas banar pulang, tejungkanya to masuk kedalam gawang. Apada bekuriakan buhannya. “Goooooal,” kuriak buhan Kampung Liur sambil beluncat-luncat sampai tetindih Acil Kelilu nang rahatan beduduk besila dilantai.
Tapi buhannya heran melihat kenapa penjaga gawang kada bangun-bangun tumatan tadi, lalu datangai pertolongan pertama pada korban. Periksa sana, periksa sini, sekalinya kada tahu jua penyebabnya. Bebaya bangun harau habang muha Anang Gabau. “Kenapa wal,” takon Utuh Kalubut. “Bola futsal takena burung ku walai,” padah Anang Gabau. Mendangar pander Anang Gabau harau mengikik ketawa Kalubut. “Nang itu walai memang kedida obatnya, berarti tendangan Ongol tadi to tendangan Jitu sampai burung ja tejungkang,” ujar Kalubut.
Mendangar dihulu-hulu Kalubut, sarek Anang Gabau, harau besasahan bedua dilapangan sampai tuntung jam main futsal aur besasahan ja bedua ne. kekawalan nang lain kada kawa main, amun penjaga gawangnya besasahan. (fin)

Akar Pohon Beringin

TUNTUNG acara pencontrengan semalam, buhan Ongol dudukan diwarung Acil Jablay, maklum warung sidin ne am nang jadi langganan buhannya karena bisa beutang. “Kawa menambah utanglah Cil,” ujar Ongol. “Kada kawa lagi, sudah hibak catatan utang ikam to,” sahut sidin.
Kada berapa lawas mencongol Haji Untat. “Assalamu alaikum,” ujar sidin. “Wa’alaikum salam,” sahut buhannya. “Eh, Haji Untat, minum apa Ji,” ujar Acil Jablay menawarkan minuman. “Es teh ja, haus ne pang gara-gara semalam melayani buhan ikam mencontreng sampai hilang sandal japit,” kisah sidin.
Handap kisah, rupanya tuntung memanderi masalah pencontrengan semalam, lalu Anang Gabau membuka baju. “Akuilah tato kita to wal, pina tangar banar,” tagur Dangdut. “Bahari to walai, bakas takut ji kita ne,” ujar Anang Gabau pina nahap banar. Mendangar bakas takut harau hinip Dangdut. “Iyakah,” sahut Dangdut kada banyak bunyi lagiam padahal Anang Gabau ne begayaan ja lawan pander.
Rupanya Ongol ne panas jua melihat kekawalan bepacul baju, maka masing-masing melihatkan otot. “Tato lawan otot ganal buhan ikam to walai kedida apa-apanya pang lawan ampun aku ne,” ujar Ongol. “Hau apanya Ngol,” takon Anang Gabau penasaran banar. “Ada ja,” sahut Ongol singkat. “Hau, bebujur ikam Ngol, penasaran nah,” gasak Anang Gabau.
Lalu Ongol menyuruh buhannya beparak. “Dilengan ku ne walai, dulu ada tato pohon beringin tuha,” ujar Ongol. “Mananya, kada kelihatan to,” sahut Dangdut temasuk Haji Untat umpat penasaran jua sidin. “Nah kada percaya buhan ikam ne,” ujar Ongol pulang. “Mana percaya ah, buktinya gin kedida paan bakas tato jakanya ada kelihatan am eh,” sahut Anang Gabau.
Lalu Ongol mengisahkan. “Bahari to walai pohon beringin tuha dilukiskan oleh pekaian, nah sekarang, pohon beringinnya to sudah ditabang karena sudah ketuhaan lawan behantu, jadi nang tersisa to akarnya ja,” ujar Ongol. “Mana akarnya Ngol,” takon Haji Untat umpat penasaran banar rupanya sidin ne. “Ini nah,” ujar Ongol sambil menampaikan bulu ketiak.
Melihat Ongol menampaikan bulu ketiak, harau masam muha buhannya, ada nang tewahin-wahin mencium bau ketiak ada nang menagok liur ludah sorang. “Harau dibongoli Ongol,” ujar Haji Untat umpat dibongoli jua. (fin)

Menukar Ijazah

RAHATAN handak meambil ijazah anak, Ongol ne telihat begitu tegang banar. Limbah ditakoni Acil Jablay lalu bepander inya ne. “Kepiting dipusut keluar hantalu, pina teungut kelihatannya ngalu,” ujar sidin pina nahap banar lawan pantun. “Handak kepasar bebaju basah, bulik kerumah meragap bantal, handak meambil ijazah sekalinya dipintai duit ganal,” balas Ongol bepantun jua.
Mendangar dipintai duit ganal harau tekajut sidin ne. “Kada salah panderlah ikam ne Ngol,” takon sidin. “Beapa mengeramput ah Cil, iyaam wayah ini ne, sekolah semaunya ja, sudah bebayar itu, bayar ini, ujung-ujungnya ijazah ja gin menabus pulang,” padah Ongol. “Kita laporkan lawan Haji Lului lawan Haji Untat,” ujar sidin.
Handap kisah, lalu buhannya mengisahkan tentang menukar ijazah tadi. “Menurut pian nangkaya apa ne Ji,” takon Acil Jablay. “Itu kada dibenarkan, seharusnya sekolah membari jalan agar siswa to lancar mendapatkan ijazah bukannya menyuruh menukar pulang,” ujar sidin pina tegas banar bepander.
Lalu Ongol menyahut. “Kalo kaya itu Ji ai, lebih baik kada usah sekolah ginai, menukar ijazah ja cukup, buat apa sekolah lawas-lawas, bisa ja kalo Ji,” ujar Ongol pina tamam ja lawan muha. “Kada kaya itu pang Ngolai, itu tesalah pulang menurut ikam to, maksudnya, jangan terlalu mahal jua ah, kasian buhan kampung sudah harga pekat lawan gatah kada naik-naik ditambah pulang lawan beban membayar ijazah nang mahal,” sahut sidin.
Mendangar kisah sidin tadi, tedangar suara diluar rumah Haji Untat. “Ada pembunuhan, ada pembunuhan,” kuriak nang diluar rumah, sekalinya Dangut. Mendangar ada pembunuhan harau behancap buhannya nang ada didalam rumah behamburan keluar. “Dimana pembunuhnya, siapa nang dibunuh,” takon Haji Lului sambil membawa parang penabasan rumput.
Merasa ditakoni pehajian, lalu Dangdut menjawab. “Anuah Ji, Anang Gabau membunuh ayam nang takena penyakit,” ujar Dangdut. Mendangar kisah Dangdut ne harau masam muha buhannya. “Itu to kada membunuh, tapi menyembelih ayam, uh dasar Dangdut,” ujar Ongol pina nahap banar. “Maaflah, tesalah sambat tadi, seharus menyembelih sekalinya teucap membunuh,” sahut Dangdut pina supan muha. (fin)

Gaya di TV

KALUT banar pikiran buhan Ongol wayah ini ne, maka tingkah laku kada kawa ditagur lagiam, maklum tekanan ekonomi bahwa harga pekat lawan gatah kada naik. “Ngangur lagi, ngangur lagi, gara-gara gatah kada naik,” ujar Ongol benyanyi dihadapan buhan Anang Gabau rahatan buhannya bedudukan dibatang banyu.
Rahatan bedudukan lewatai penjual es lilin. “Es liliiiii, lilin es seribuaaaan,” kuriak nang bejualan es lilis. “Hah, ada orang bejual es lilin Ngol,” ujar Utuh Lengkor. “Kiyaulah,” takon Ongol. “Kiyau ja,” sahut Lengkor. “Es, kesini ikam,” ujar Ongol mengiyau penjual es lilin tadi.
Handap kisah, tuntung memakan es lilin handak sepuluh cucuk, maklum rahatan bedudukan tadi rupanya haus banar. “Berapa secucuk ne Ding,” takon Ongol. “Seribuan Bangai,” sahut penjual. “Akui larangnya, maka biasanya lima ratusan ja,” sahut Ongol. “Itu to tahun 2000-an Bangai, sekarang ne tahun 2009 jadi harga to naik,” padah penjual.
Lalu Ongol betakon. “Ngaran ikam siapa,” takon Ongol. “Ngaran ulun to Asoy,” sahut penjual es tadi. “Ngaran kurang beruntung,” ujar Ongol pina nahap banar lawan pander. “Kenapa Bang,” takon penjual nang bengaran Asoy. “Ikam ne memang cocok jadi penjual es lilin ja daripada pengusaha sarang walet,” ujar Ongol pina tamam ja lawan pander.
Mendangar kisah Ongol ne harau mengikik ketawaan buhannya. “Disadangiam Ngol, umpat-umpatan jua meniru gaya di TV,” kuriak Dangdut. “Itu to bujurlah Bang,” takon Asoy penjual es. “Iih, ne bujuran, buktinya ja ikam bejualan es lilin,” ujar Ongol. “Anuah Bang, ulun to sebenarnya kada bejualan es lilin paan, tapi ulun ne pengusaha kayu nang lagi bangkut, tapi kayu ulun to lain ilegal logging paan, tapi hasil buhan ulun menyelam disungai alias kada tepakai lagiam, lalu buhan ulun ulah jadi kayu,” kisah Asoy penjual es tadi.
Mendangar kisah Asoy to tadi, harau ampih mengikik buhannya. “Hau kenapa bisa kaya itu kisahnya,” takon Anang Gabau. “Iyaam Bangai, oknum di kota kita ne minta jatah sebulan to Rp5 juta makanya sampai bangkrut ulun ne,” ujar Asoy.
Apada masam muha buhan Ongol. “Kalo kaya itu to ngarannya pemerasan terhadap rakyat harus diberantas sampai keputing,” kuriak Ongol. “Hus, besabar wal, ne hanya kisah ja,” ujar Anang Gabau. “Tapi jangan lupa, bayar es lilin nang ikam hantup tadi,” ujar Dangdut. “Nah hikamai, kada beduit walai,” sahut Ongol. “Pokoknya pian harus bayar Bangai,” ujar Asoy. Apada mau kada mau tegadai tapih lawan Anang Gabau gasan membayar es lilin sepuluh cucuk tadi dimakan. (fin)

Merangot

HARI semalam Haji Untat datang ke wadah Acil Kelilu si tukang urut. Lantaran sidin sakit batis lalu minta diurutkanai lawan Kelilu. Kebiasaan buhan Kampung Liur to pasti lawan sidin tupang judulnya.
Haji Untat ne bila handak beurut pasti membawa anak buah sidin nang bengaran Utuh Lengkor lawan si Ongol temasuk jua Dangdut. “Buhan ikam antarkan aku ke rumah Kelilu,” ujar sidin. “Eee.. Ada apa ne pian handak wadah Acil to,” sahut Ongol pina tamam ja lawan muha. “Hus, handak beurut ah, ikam ne pikiran meranyau ja,” sahut sidin pina habang muha.
Lalu buhannya tulakan naik mobil ampun sidin. “Handak meurut apa gerang pian to Ji,” takon Utuh Lengkor. “Biasa penyakit tuha,” sahut sidin. “Nah hikamai, penyakit tuha ne biasanya tuha-tuha keladi Ji ai, semakin tuha menjadi-jadi,” ujar Dangdut pina nahap ja. “Rematik ah,” sahut sidin handak besesarek lawan buhannya.
Handap kisah, tuntung beurut kebiasaannya to kada langsung bulik paan tapi bekisahan dulu. “Hari semalam to ada nang belum naik Haji, tapi membari aku ne bila tuntung beurut pasti lima puluh ribu,” ujar Acil Kelilu. “Nang mananya orangnya Cil,” takon Ongol pina tamam ja. “Orang Kampung subarang Ngolai,” sahut sidin mantap.
Mendangar pander efekan Acil Kelilu tadi, harau mandam Haji Untat. “Ne ngarannya me-efek aku, bila ku bari sidin sepuluh ribu harau tumbur tupang sekampungan, supaya kada telihat buhannya lebih baik dibari amplok ja,” garunum sidin.
Lalu sidin pura-pura handak ke jamban. “Dimana jamban disini ne,” takon sidin. “Dihiga dapur tu nah Ji,” sahut Acil Kelilu. “Buhan ikam tunggulah, aku handak membuang hajat dulu,” ujar sidin menyuruh buhan Ongol mengawani sidin, lalu sidin menuju ke jamban nang ditunjuk oleh Kelilu tadi.
Tuntung membuang hajat, lalu menyuruh buhannya bulikan. “Yo kita bulikan,” ujar sidin menyalami tangan Acil Kelilu. “Oh, terimakasih Ji ai, moga sakit pian lakas sembuh,” ujar Kelilu mendoakan.
Bebaya hilang dipandangan mata Acil Kelilu buhan Haji Untat tadi, lalu membuka amplok nang diunjuk Haji Untat. Bebaya membuka harau mengomel sidin. “Dasar Haji pengasit, sudah diefek supaya dibari lima puluh ribu sekalinya dasar dibari sepuluh ribu ja, pengasit, pengasit, dasar Haji pengasit, maka meurut sidin handak mendua jaman,” garunum Acil Kelilu sambil menimbai amplok kehiga rumah.
Sekalinya amplok tadi takena Anang Gabau rahatan mencungkal cacing modal gasan meunjun hari minggu kena. “Hau apa ne, ada nang menimbai duit sepuluh ribu,” garunum Anang Gabau. Sekalinya Acil Kelilu tesalah timbai, amplok disimpan sidin duit sepuluh ribu dibuang. Bebaya sadar, harau hilangam sepuluh ribu dibawa bukah Anang Gabau. “Hore dapat duit, hore dapat duit, kawa jua hari ini ne menukar roko cap pekat anti nyamuk,” ujar Anang Gabau sambil besiul-siul dapat duit sepuluh ribu. Acil Kelilu merangot muha sidin kehilangan duit. (fin)

Melamar Gawian

RAHATAN beduduk di warung Acil Jablay bedua lawan Anang Gabau, Ongol ne kada sengaja melihat koran nang sudah dijadikan gasan membungkus pisang goreng ada tulisan menerima pelamar baru.
Merasa sudah lawas kada begawi meharap pekat lawan gatah kada naik jua, lalu bepikir handak melamar gawian di perusahaan sawit. “Nah pas kebelujuran di sawit ne ada lowongan gawian, melamar aaaaah,” ujar Ongol. “Pengalaman ikam to apa Ngol, kebisaannya paling memantat,” sahut Anang Gabau pinya menyambat banar. “Masalah diterima atawa kada to, kena am urusannya nang penting melamar dulu aaaaah,” ujar Ongol pina musti banar lawan pander.
Handap kisah, sudah seminggu ne am Ongol mehadang dikiyau perusahaan sawit. Rahatam beroko tedangar bunyi di HP, ‘pernahkah kau merasa, hati hampa,’ suara dering HP ampun Ongol. “Selamat siang pa, ini dari perusahaan sawit, saudara telah diterima dan diharapkan besok hadir menemui pimpinan,” ujar suara dari HP Ongol.
Mendangar dikiyau orang harau himung banar Ongol ne. “Asik, akhirnya datang jua,” ujar Ongol pina beluncat-luncat kehimungan. Anang Gabau melihat Ongol pina kehimungan harau sangkal banar. “Paling diandak dipehumaan,” ujar Anang Gabau.
Keisukan harinya, Ongol datang ke perusahaan sawit menyorangan. “Selamat siang pa,” ujar Ongol. “Siang, handak bedapat lawan siapa pian,” sahut satpam nang bengaran Utuh Lengkor. “Pimpinan sawit ne,” ujar Ongol. “Maaf Pa, pian dari mana,” takon Lengkor. “Dari tadi am bediri ne,” sahut Ongol pina musti banar.
Rahatan adu muntung, mencongol pimpinan perusahaan nang bengaran Haji Lului. “Ada apa Pam,” ujar sidin mengiyau Satpam. “Anuah Ji, ne orang handak bedapat lawan pian,” padah Lengkor. “Iyakah,” sahut sidin. “Ulun semalam ditelepon salah satu karyawan pian, jar inya datang ja ke perusahaan sawit bahwa lamaran sudah diterima,” ujar Ongol.
Lalu dahi Haji Lului bekerut. “Asa kedida anak buah ku nang menelpon ikam,” ujar sidin. “Hau, siapa am nang menelpon semalam,” takon Ongol. “Mana ku tahu, itu urusan ikam sorang, nang jelas perusahaan kami kedida membutuhkan karyawan hanyar,” sahut sidin.
Mendangar ujar sidin tadi, harau masam muha Ongol, lalu menelpon balik ke nomor nang menyuruh inya datang keperusahaan. “Halo, ini siapa lah,” takon Ongol. “Ulun Siti Asoy Bang,” sahut nang ditelpon Ongol tadi. Mendangar suara Asoy harau habang muha Ongol. “Dasar sialan, nang tuha dibongoli, kena ikam Soy ai, dapat aku, ku jitak tupang pantat ikam,” garunum Ongol. Sekalinya digawi Asoy. (fin)

Sandal Bolong

WAKTU malam Jumat Ongol takena giliran ronda keliling kampung, maklum beberapa hari lagi pemilihan presiden digelar di Kampung Liur. Maka fasilitas yang disiapkan oleh Haji Untat selaku sesepuh kampung paling haratam dari kampung lainnya, yakni mobil pelanduk apabila ada kejadian bisa lakas diatasi.
Sekitar pukul satu subuh, giliran Ongol lawan Utuh Lengkor disuruh Dangdut bekeliling memakai mobil pelanduk to tadi. “Ne giliran buhan ikam Ngolai, aku handak melengkor dulu nah,” ujar Dangdut sambil menjuhut tapih. “Hau, sudah dikontrol sampai dimana ja,” takon Ongol. “Sampai wadah Acil Jablay ja aku lawan Anang Gabau tadi, ikam bedua am nang melanjutkan sampai ujung kampung,” ujar Dangdut pina mengelakar banar.
Handap kisah, rahatan mengelilingi kampung memakai mobil pelanduk bedua Utuh Lengkor pas dilokasi kuburan nang terkenal angker buhannya mulai merinding bulu kuduk. “Asa ada nang membututi kita ne Korai,” ujar Ongol nang jadi supirnya. “Iih Ngolai, pina merinding bulu kuduk ne,” sahut Ongol. “Hati-hati ai,” ujar Lengkor sambil komat kamit muntung.
Pas ditengah lokasi kuburan angker ada telihat melintas bayangan putih, sekalinya sandal bolong, hi ki ki kik kik kik uhuk uhuk, suara sandal bolong tadi. Mendangar suara tadi harau semakin merinding cagat bulu kuduk Ongol lawan Utuh Lengkor. “Kita disasahnya Ngol,” ujar Lengkor. “Hah, iyakah,” sahut Ongol pina tepaluh-paluh mendangar disasah hantu sandal bolong tadi, apada menjajak gas behimat banarai.
Rahatan besasahan lawan hantu sandal bolong tadi, sekalinya telaju mobil pelanduk daripada hantu sandal bolong, apada bemamai ai hantu sandal bolong dapatnya. “Dasar pelanduk memang tiada duanya di kampung liur ne,” ujar hantu tadi meakui.
Buhan Ongol maka harau sekalinya pas lewat kuburan angker tadi mogok dijalan, apada behancap keluar dari mobil. “Daripada mati bediri diragap hantu sandal bolong tadi, mendingan kita bukahan ja,” ujar Ongol. “Iih walai, biaram mobil kita tinggal disini, besok ja Haji Untat nang meambilnya sorang,” sahut Utuh Lengkor pina menggatar batis sampai tekamih di tapih. (fin)

Ilmu Selisih

HARI semalam telihat cinik banar Haji Untat memikirkan anak didiknya nang banyak kada lulus lantaran itu, lalu sidin meundang bawahan membahas nangkaya apa solusi kedepannya supaya lebih baik lagi dari sekarang ne.
Mendangar undangan sidin lewat pengeras suara di langgar, maklum di Kampung Liur masih belum masuk telepon selular, mau kada mauai memakai nang ada. “Umumkan kepada bawahan agar kumpung di Aula Kampung Liur,” suruh Haji Untat ke Ongol. “Siap Ji, perintah dilaksanakan, tapi, bunyinya kaya apa Ji,” takon Ongol pina musti banar. “Bebarang ikam ja Ngolai, pokoknya suruh kumpul,” ujar sidin pina besesarekam.
Handap kisah, lawas banar sidin membari pengarahan lawan bawahannya sampai tebatuk-batuk maklum Kampung Liur wayah ne takena penyakit batuk berdahak. “Hanya itu yang bisa aku sampaikan lawan buhan ikam, pokoknya tindak lanjuti apa jar aku tadi,” ujar sidin mulai ngalu kepala. “Inggih Ji,” sahut buhannya.
Merasa ngalu kepala, lalu sidin handak bulik, maka langsung japang naik ke sepeda ontel sidin nang ditukar seharga tiga juta to. “Assalamu ‘alaikum,” ujar sidin sambil mengenjotam lawan ontel tadi. “Wa’alaikum salam,” sahut buhannya serentak sambil bulikan menuju kerumah masing-masing.
Buhannya nang lain sudah bulik, tapi tetinggal Ongol lawan Anang Gabau, kada berapa menit tekajutai Ongol ne pas ada nang dilihat dimuhara lawang Aula Kampung Liur. “Hau, sandal siapa to, maka ganal pulang,” takon Ongol. “Kadakah sandal ampun Haji Untat,” sahut Anang Gabau. “Rasanya bujur ampun sidin pang ne, kena aku umumkan dilanggar,” ujar Anang Gabau.
Lalu Anang Gabau mengumumkan lewat pengeras suara dilanggar. “Siapa nang merasa ketinggalan sandal harap datang ke Aula Kampung Liur,” ujar Anang Gabau. Merasa sandal tetinggal, harau bebulik Haji Untat maka padang ngalu kepala pulang sidin ne. “Ampun aku ne,” ujar sidin. “Inggihai, amun ampun pian, berarti kada salah paan perkiraan buhan ulun tadi,” sahut Ongol pina musti banar.
Rahatan handak bulik, sekalinya menjoor ja sidin, sekitar sepuluh meter dikiyau Ongol. “Ji, sepeda ontel pian,” kuriak Ongol. Rupanya Haji Untat ne kada mendangar paan kuriak Ongol, aur bejalan ja maklum ngalu kepala.
Bebaya sampai kerumah lalu sidin sadar. “Astaga, ontel ampun ku tetinggal pulang di Aula Kampung Liur,” garunum sidin. Apada harau bukah-bukah sidin mendatangi Aula. Bebaya sampai harau tekajut. “Hau kemananya ontel ampun ku ne,” garunum sidin. Sekalinya sidin bebulik ke Aula, Ongol lawan Anang Gabau meantarkan bulik kerumah sidin. Apada sekalinya teselisih, rupanya buhannya ne memakai ilmu selisih.
Haji Untat harau kada kawa bulik lagiam kerumah, habis tenaga sidin bukah-bukah tadi handak ke Aula, sekalinya rahatan dijalan kada melihat paan buhan Ongol lagi membawa ontel sidin. Apada bulik betandu memakai keranda mayat amun di Kampung Liur kedida transportasi selain sepeda ontel. (fin)

Undian Sabun

HARI semalam Ongol betetukar sabun di warung Acil Jablay. Maka nang disuruh Ongol ne anaknya nang bengaran Utuh Lantui. “Tukarkan sabun nakai di warung Acil Jablay sana,” suruh Ongol. “Indah ulun,” ujar Lantui, “Kenapa kada kawa disuruh lalu ikam ne ah nak,” takon Ongol. “Amun kedida upahnya, kada hakon ah ulun,” sahut Lantui. “Nangkaya aku jua bahari ah anak ne,” garunum Ongol. “Ayu ja, ambil ja angsulan sabun to,” ujar Ongol. Mendangar dapat upah apada melacungai Lantui tadi.
Handap kisah, tuntung menukarkan sabun mandi, Lantui ne hilangam membawa duit angsulan tadi. “Kemanakah Lantui to, bukah kada meingat diri lagiam,” garunum Ongol sambil membuka bungkus sabun nang hanyar ditukar tadi.
Rahatan membuka, matanya langsung tebelalak handak keluar. ‘Anda beruntung dapat duit seratus ribu, silahkan tukarkan kupon ini ke warung teparak wadah menukar sabun’ bunyi tulisan nang ada dibungkus sabun tadi.
Lalu Ongol mendatangi Acil Jablay. “Cil, ulun dapat seratus ribu nah dari undian sabun,” padah Ongol. “Napa Ngol, dapat undian seratus ribu,” takon sidin. “Inggih, jar ditukarkan kewarung nang menjual sabun,” ujar Ongol. “Ikam ne dibongolinya Ngolai, ini ne undian mengelakar,” sahut Acil Jablay. “Kada mungkin ah Cil, jangan-jangan pian handak meambil kesempatan,” ujar Ongol pina nahap banar lawan pander.
Rahatan bedua ne adu muntung sampai beganalan urat gulu datangai Haji Untat. “Ada apa ne tumbur nangkaya dipasar ja,” takon sidin. “Anuah Ji, Ongol ne datang-datang handak menukarkan kupon undian sabun ke wadah ulun, jar ulun to itu dikaramputinya ja, tapi inya to kada percaya,” kisah Acil Jablay.
Mendangar kisah Jablay tadi, lalu Haji Untat angkat bicara. “Jangan mudah percaya undian nang ada didalam bungkusan, di Kampung Subarang sudah ada korbannya, duit jutaan habis digasak orang nang kada bertanggung jawab to, jadi ikam ne handak jadi korban berikutnya,” ujar sidin.
Mendangar kisah Haji Untat, lalu Ongol sadar. “Harau bujur jua jar buhan pian, mana mungkin ah dengan modal dua ribu ja dapat seratus ribu, itu kedida bedanya lawan main judi,” ujar Ongol. Mendangar kisah Ongol tadi harau mandam Haji Untat lawan Acil Jablay sampai kada merasa lagiam roko membakar tangan Haji Untat. Acil Jablay kada ingat jua lawan gorengan sidin, apada hangit tecium sana sini. “Iwak karing hangiiiiiit,” kuriak Ongol. Apada habut Acil Jablay bukah kedapur meurus iwak karing nang hangit tadi. (fin)